Alfa ve Omega
Aslolan sessizlikti.
Tahammül edemezlik kendine Alfa ve Omega adını verdi.
Oysa o da her şey gibi ‘ve’ydi.
‘Ve’nin içindeki kan
‘Ben’ diyor
Kendine hep yeni isimler buluyor
İnsan sessizliği hep kendi sözleriyle bozuyor
Çün sessizlik hep susar
hep mağrurdur
üzerindeki çığlıkları kulağı kapalı yutan
yaşlı okyanus gibi
Barış Kahraman, Karganın Günlükleri, Kurgu Kültür Yayınları, Ankara, 2014, s.118
