Bazen sabaha karşı bazen gecenin bir yarısı uyanıyorum uykumun son kabusundan
Uyanmazdım belki rüyaların sonuna doğru kendini yinelemeye başlamasa çıkmaz sokaklar
Keşke uyanmayabilseydim güzel kabuslarımdan
Çünkü asıl büyük kabus kalkıp hayata yeniden alışmak
Dünya denen kötü yazılmış ve bu mutsuz hikayeye kaldığı yerden yeniden başlamak
Kabuslarım ise onun bencileyin yansımaları sadece
Ve her sabah aynaya baktığımda gerçek yüzümü sadece ben görebiliyorum
Yüzümde haklı çıkmış birkaç şiir dizesinin açtığı derin yaraları
Kabuslar güzeldir
Çünkü asıl büyük kabus bu dünyadır
Ölmeden uyanamadığımız bu hayat
Hep bu değil miydi müntehir şairlerin kanıtladıkları
9. 2015 Budva
