Tutuklu kollarım Şu gümüşten kapısını kırarken Ölümün En önde ben mi vardım? Çok acı bir can çekişmeydi Yüreğimin ortasında eriyen Bürüdü geceye, ölüme benliğimi Korkunun kemirdiği yeri Kaan İnce Zaman Kıskacı şiirinde bambaşka bir Kaan çıkar karşımıza: “Kabristan durağında inecek yok”[1] diyen bir Kaan şaşırtır bizi.Ecel misafir geldiğinde sevdanın şerefine ölüm oyununu kazanmak isteyen bir şairdir bu defa Kaan.
Devamı
Kaan şiirinde aşk, gece ve ölüm birbirine bağlanmıştır çözülmezcesine: “Ölüm kokusu karışıyor yüreğimden gelen gül kokularına”[1] Bu üçlemenin ortasında bir mit kahramanına, bir yarı tanrıya dönüşür şair: Ölümün oğlu ve gecesi sevinin. Sevinin gecesidir artık, hem de son gecesi. Gecenin ölümü imlediği yerde aşkın dirilmemecesine öldüğü gece rolünü oynamaktadır Kaan.
Devamı
Sevdim ve gittim yolum aydınlık olsundu tırnaklarımdan doğan akrebin oniki boğumu umuduma ölüm sundu Kaan İnce Yaşama Sebebi bir kadın mıdır Kaan’ın. Yaşama Sebebi şiirinde bir aşkın izleri görülür gibi olur belli belirsiz. Aşk ki uyuşturucuların en büyüğüdür; anlamsızlığı güzellikle; umutsuzluğu sevgiyle örter. Gerçek bir aşktan her anlamda dönüş yoktur ki “bu aşkın dönüşü yoksa”
Devamı
Hemen hemen tüm şairler için ilk kitap kaçınılmaz bir tehlikedir. Bir süre sonra şiiri tıkanan ve bir heves olarak kalan kişiler için bir ömür boyu sızlayacak bir yara; şiiri bulan ve sürdürenler içinse ilerde, “Ah keşke acele etmeseydim.”, “Şimdi olsa pek çok şiiri çıkarırdım.” denilen bir maceradır.[1] der Şükrü Erbaş. Bu
Devamı
(…) çatısı sözlerden ibaret ufkum, intihara yükselen o taşkın suskunluk ve eczasız sanrılar köşetaşlarımı kanla yonttu benim. Alıcısı ölmüş bir mektup, bende kendini öldüren ikizim ve yazdıklarını kendi silenler kadar öldüm artık öyle ki şimdi gerçekten beni ikiye bölüyor: kendimi sevdiren sır ve göklerden bir gölgenin düşüp söndüğü o iki kötü mezar Yavuz Yıldırım Adnan Satıcı’nın da tespit ettiği
Devamı
[et_pb_section admin_label="section"] [et_pb_row admin_label="row"] [et_pb_column type="4_4"] [et_pb_text admin_label="Text"] tek sorumlumuz gecedir elinle bir demet bulutla gece kapıyı çaldığında şehir, en güzel köprülerini takmıştır gerdanına tüm gemileri bileğine bağlıdır, parıltılı edepsizdir, hep denizlerini göstermek ister tuğlalı yüzünde en çekici bakışı, kıpırtılı leylak kokulu nefesi rüzgar olup estiğinde gece, yıldızlarını dökmüştür tek bir sözle kuleleri uğuldamaya başlar, gecenin bir öpüşüyle briketli kasığında bir patlama duyulur tüm
Devamı
güzüm, kervan soluğu sesimde karmaşa; kıyısız deniz, yüzdüğümüz, korkunun küçücük yüzünden güneşi bekleyen, uykusuz dirimiz, birer ölüş-bitiş gözlerimiz, bitkin, yaralı, yarım o korkusuz uyanışımız, yalan, hiç, ölümüz kimbilir ne zaman başlar, kendini bürünmeye, vurgun vurur ne zaman, gümleyen yaşam, gömün beni, yumun zamana. Kaan İnce Kaan ve şiiri hakkında yazılmış belki çok daha fazla
Devamı
İmdi Kaan ve şiirini ele almaya başlamadan önce şair ve şiiri arasında nasıl bir ilişki olduğu konusunda biraz durmamız gerek. Öncelikle şair ve şiiri arasındaki ilişkinin çok çapraşık bir yapıda olduğu ve açık seçik biçimde çözümlenemeyeceğini kabul etmek gerekir. Nihayet her şairin şiiri ile bağı farklı olabileceği gibi aynı şairin kendi
Devamı
Anlaşılacağı üzere gece, ölüm, hüzün ve sevda şiirlerinin şairi Kaan’ın Metin Üstündağ’ın yazılarına karşı bir yakınlık duymasında şaşılacak bir şey yoktur. Yazın dünyasında aynı izlekler üzerinde yürümektedirler ikisi de. Büyük ihtimalle Üstündağ’ın bazı yazdıkları farkında olmasa bile sanki özellikle ona postalanmış birer mektup gibi ulaşmıştır Kaan’a. Mesela Küçük MET-ÜST sözlüğünde
Devamı
