“yalnızlıklar
Ben ne yalnızlıklar çektim sana varıncaya
otobanlar otobanlar
(…)
(…)
ne yalnızlıklar çektim
kimse bakmadı yüzüme
(…)
Başkalarının şiirleriyle yaşadım
(…)”
Herkesin Alıp Gittiği, A. Barış Ağır, Varlık Yay., İstanbul, 2009, s. 11
“(…)
allegra aşkın tınısı
yatağım benim… kalbime kalbime vur”
agy s. 13
“öpsem seni
yanımda olsan upuzun öpsem seni
bütün bahçeler dolunca ilkyazlarla
kollarıma bıraksan kendini
en güzel yerinden öpsem seni
şehirden geçtiğimizde ikimiz
ellerini tutsam
köprüler boyunca koşsak
hiç durmadan
her otobüs durağında öpsem seni
yanımda olsan çocuklar gibi sevinsem
ağzın ağaçlara benzese
ağzından meyveler yesem
kırık bir dal ucu
düşünce toprağa
bembeyaz rüzgarlar gibi
en amansız kalbinden öpsem seni
saatler engel değil buluşmamıza
uzat dudaklarını
karanlığın dans ettiği vakitte
diriltsem seni
boynundaki çizgiler cennetim olsa
suyundan toprağından upuzun öpsem seni”
agy s. 17
“yoldan gelmiştim
yoldan gelmiştim
kim bilir hangi yoldan
zulamdaki her aşkı
öldürerek gelmiştim
(…)
bütün bir ömrümü
hüzünle geçirmiştim
zaman geçmek bilmedi
kederliydim galiba
bütün mola yerlerinde
ben hep sızı görmüştüm
(…)
yoldan gelmiştim
kim bilir hangi yoldan
arabesk şarkılar dinlemiştim
(…)”
Agy s. 18
“öldüm
ve bir gece içinde bilmeden öldüm
melih cevdet anday
ben öldüm, yağmur kokarken bahçeler
yaşanacak nice an
yazılacak nice şiirler varken
öldüm. (…)”
agy s. 19
“(…)
Yağmur birden yağınca bir şiiri bitirdim
(…)
Bilmediğim bir akşamın yanına gittim”
Agy s. 25
“(…)
insan sevmez bazen
yaşamın yoksunluğunu
düşer elden kağıt kalem
sonra güzelliğin çizgilerinden silinip gitmek
ah bir kez daha burada
göğün aralığında
dünya gözüyle yorgunluktan üşümek
(…)”
Agy s. 33
“(…)
aşksız ve silahsız
yaşayamaz insan dedi birisi
(…)
Aşk imiş yakarmış doğurduğunu”
Agy s. 34
“(…)
yaşamak denilen şu çılgın eğlence
kuruntulu çiçekler değil midir
balkonlara doğrulan sabah vakitleri
(…)”
Agy s. 35
“(…)
yaşam ne kadar kısa
ne kadar uzun
(…)”
Agy s. 40
