ÖZEL BİR ŞİİR
canıma
Biliyorsun ya kaç yaşında olurlarsa olsunlar
hep çocuklar kaybolurlar
ya sokaklarda
ya rüyalarda
düşlerinde, hayallerinde, kabuslarında
Alaycı gülüşlerinin altında
zavallı adamlar yatar
Uykularından ağlayarak uyanırlar
ve kaybolan çocuklar dilenci olurlar
Yazık…
Sonra belki sen bulursun onlardan birini
İnanırsın güvenirsin
Elinden tutarsın onun
Hem iyi hem güzel kadın
Söylemesem yinelemesem olmaz
(Şairane olmadan duramazlar kötü şairler)
Bir ‘ay parçası’
hem parlak hem yumuşak
ve çocukların huzurla uyuduğu
sıcacık bir yastık
Anlıyorsun sen bunları
Yalnızca sen
yalnızca sen anlıyorsun bunları
ve anladıklarına inanırsan
bir ev olursun
bir mutluluk
Buna inanamasan da olur ama
bir düş
bir mucize olursun
Hissediyorsun bunları
Ve zaman çok uzundur
yürümeden sonuna varamayacağın
uzun bir koridor
ve sonunda
istersen bir çırpıda koşup
açabileceğin bir kapı
Ardında ben varım
İşte bunu bilmiyorsun
ama bileceksin
Biliyorum
Bunu da ben biliyorum
Ellerini, gözlerini
özleyen bu çocuk biliyor.
Sen gördün
bu gülen yüzün ardındaki derin acıyı da küçük çocuğu da
Sezersin acının sebebini de
koyamazsın adını
O yüzden diyorum ya şiir
şiirdir o adı konulmamış karanlığı sezdiren
Dünya büyüdükçe
nasıl da küçük kaldık bizler
Yazık…
‘Lean on me’
diyor bir zenci
aslında kendisidir yaslanmak isteyen
ve ‘ain’t no sunshine’
diyor bir diğeri
Güneşi ne kadar çok bekledik
O hiç doğmayacak
Olursak biz olacağız güneş
Bilmiyorsun biliyorum
Bu şiiri de bir tek sen sezeceksin sezeceksen
Başkaları da umrumda değil zaten.
Barış K.
07.06.2017
