Şunun şurasında yaza ne kaldı.
Ama özlüyor işte insan.
Güneşi özlüyorum.İliklerime kadar ısıtıyor sonrada terden öldürüyor. Ama olsun sıcak daima iyidir de yananır görür Allah Allah görür inşallah olmasak o daha iyi olacak. Bronzlaşmayı özlüyorum. Ah birde giymiyor musun üstüne beyaz basic t-shirt, çek altına da bir jean oh miss. Özlüyorum kardeşim. Baharın her haltını alerjim olmasına rağmen polenini bile. İçim bir hoş oluyor. Kıpır kıpır oluyorum. Şu Şubat ayında bile yalancı güneşi görür görmez istemsizce açıldı mesela radarlarım. Saçma sapan sevinç içindeyim. Gören aşık oldu sanır.
Özlüyorum işte. İncecik kıyafetler giyinmeyi, güneşin o enerjisi ile pozitif olmayı, çayıra çimene yatmayı, tatile gidip denizin dibinden kafamı çıkarmamayı. Daha sayayım mı canısı ?
Kendimi motive etmek için artık baharı, yazı hatırlatan şarkılar dinliyorum. Serdar Ortaç ve Demet Akalın dışında tabi 🙂
Nefret ediyorum;
Yağmurundan, çamurundan, kalın kıyafetlerden , botlardan, üşümekten, burnumun donmasından, salya sümük olmaktan, sıcak su torbasına mahkum olmaktan, dışarı çıkamamaktan. Sanki benmişim havayı soğutan da insanlar bana asıyor suratını. Üstüne Ocak ayında doğmuşsanız tüm doğum günü planlarınız alt üst oluyor. En önemlisi de sokak hayvanları üşüyor, ben daha çok üşüyorum.
Kısacası, hep bahar olsun, yaz olsun, giyilsin incecik kıyafetler, içilsin soğuk soğuk içkiler, kahveler, yüzülsün Ege’nin o mavi sularında, bronzlaşılsın Eda Taşpınar gibi dosta düşmana nispet yaparcasına, bol bol gıybet yapılsın. Karaköy’de,Cihangir’de, Bebek’de, trend mekanlarda kahkahaların sesi öbür taraftan duyulsun.
Tanrım,
Lütfen bize her gün bahar olsun.
Amin.
