Dünkü yazdıklarımda her ne kadar o ‘internet sayfasını açıp tekrar bakmayacağım’ demişsem de açmış bakmıştım. Nihayetinde bu yazının devamında bu bilgiye ihtiyacım olacaktı zaten. Her neyse. Sonra oradaki şairlerin kimler olduğunu ve haklarında önceden neler bildiğimi ya da bilmediğimi yazmıştım. Ama önceki gün yazıyı yarıda bırakmama sebep olan olay tekrar vuku buldu maalesef. Sevgili karım tam tutukluğumdan sıyrılmış yazmaya koyulmuşken odaya gelip arkamdaki sandalyeye oturdu ve bir sigara yaktı. (Zaten hep böyle yapar ne zaman ben laptopun başında bir şeyle uğraşsam gelir ve arkama oturur, sanki ne yaptığımı gözetliyor gibi. Sonra bir şeyler söylemeye başlar özellikle dikkatimi dağıtmak ister gibi. Sanırım bu onun benimle ilgilenmiyorsun deme tarzı. ) Dediğim gibi geçen gün bu yüzden yazıyı bırakmıştım. Herhangi bir yazıya yeni bir başlangıç yapmak zaten zordur; üstüne arkanızda bir çift göz olunca iş daha da zorlaşıyor. Sonuçta yazmayı bırakmıştım ama bu duruma sinirlenmemiştim. Ama dün yine arkama oturup bir şeyler söyledi; hükümetin sağlık politikasıyla ilgili bir şey. Dikkatim dağıldı ve yazıyı kapatırken dalgınlıkla ‘kaydetmek istemiyorum’ diye tıklamışım. Bütün yazdıklarım kayboldu. Bu sırada sevgili karım iki üç fırt çektiği sigarasını yine her zamanki gibi söndürüp kalkmıştı bile. O an gerçekten sinirlendim. Bir küfür savurup masayı yumrukladım. Sinirimi bir şeylerden çıkarmam gerekiyordu. Sonra içinden alıntı yapmayı düşündüğüm bir edebiyat dergisini yere fırlattım ama bir türlü hırsımı alamadım. Çünkü asıl sinirlendiğim dalgınlığım yüzünden kendim ve bu dalgınlığıma sebep olan karımdı. Ne var ki gidip ona kızamazdım; ne de olsa yazıyı kaydetmeden kapatan bendim en nihayetinde. Bir bardak şarap içtim; o da kesmeyince bir şişe şarap almak için kuruyemişçinin yolunu tuttum. İşte şimdi de oğlum yatma vaktimizin geldiğini söylüyor yanımda. Bugün de yazıyı burada bırakacağım. Şimdi yazı yazmak için inzivaya çekilen yazarları çok daha iyi anlıyorum.
Barış K.
14.04.2015
