İmge Çukurları, Oğuz Özdem
“* * * BOĞDUM, yazlarımı denizde güneşimi denizde kumları denizde denizi denizde (…) bir sevişmek dolaşıyor ruhumda bir yabancı güneşle treni olmayan raylar gibi ıssızlaşıyorum (…) UNUTMUŞUM bütün adları yüzleri de kalmamış kimselerin kimleri hatırlayacağım bayramlık elbiseler gibi soldukça eski defterler (…) (…) CİĞERLERİM toplamıştır bütün anılarımı duman lekeli (…) ‘TARİHÇİYİM’ dedi adam ‘binlerce yıl yaşadım farkım bu sizden’ ‘bendim İstanbul’u kuşatan Plevne’den bağıran viyana kapılarına dayanan’ şairim, dedim, evrenim (…) daha gençti ruhum bedenimden (…) eylemler yalın ve ölüme açık aşınıyor düşünen düşünce çürüyen zaman susturur sözü ölen
Devamı