Bazen çekiniriz kelimeleri kullanmaktan utanırız. “Ayıptır bunu kullanma, ağır ol, utanman gerek” Ama biyere varırsın ki kelimelerin sadece seslerden ibaret olduğunu anlarsın. kuralları çiğnemeye başlarsın. Çünkü kurallar bizi boğmaya başlar bir süre sonra özgür olmak istersin. Boşluk hissedersin içinde, neden uyayım dersin kurallara neyi savunayım dersin kendi kendine. Özellikle Yazarlar ve Sanatçılarda çok görünür bu davranış, ünlü olurlar ve ne yaparlarsa yapsınlar insanlar alkışlar onları. Kendini rahat bırakırsın küfürlü konuşursun belki, kimseyi takmazsın. nede olsa tam istediğin yere varmışsın. Sınırları kaldırmaya başlarsın, çıplak olursun, egzotik işler yaparsın. Yani diğer anlamda Tek kaldırman gereken sınır kendin olursun. 

Bu sefer ise mohsen namjoo bunu yapmış. çekinmiyor küfürlü birşey söylemekten korkmuyor. Aaa yakışmaz bana demiyor. hem hakltan olduğunu hatırlayıp hem sınır tanımıyor sanatta. kötü eleştiriler alabileceğini bilerek müziğini yapıp takmıyor kimseyi. hayatın zor olduğunu anlatmaya çalışıyor ve küfür’den daha iyisi yok bunun için!

Çevirdiğim Sözlere Gelince:

Bir kaç şey söylemem gerek daha şeffaf anlamanız için. “Hasti” farklı anlamları var, “Hayat” onlardan sadece birtanesi. ikinci olarak “kız” ismidir, üçüncüsü “varlık, mal” anlamınada gelir. fiil olarak “varmısın” anlamında. Meyvenin ve buradaki şeftalenin çekirdeğine “haste” denir. Felsefede tanrıya “Hast e bihast” denir yani fiziki varlığı olmayan bir varlık.

Mohsen Namjoo – Hasti

Hayat bizim biz’de hayatın aletini yemişiz.

Ama hep bizim yediğimizi düşünür muz’unu.

fakirlikten Alet gibi yeriz, biriktiririz ki bir gün bizim aletimizi yesin hayat

bir şeftalenin hayatı gibi ki yok olur yerine başka bir şeftale gelince

ve sadece o varolmayan varlık bizi itmeye acele ettirmeye çalışır

ki hayatta kalalım, gitmeyelim

koşuyoruz biz hiç birşeyimiz olmadan

Demir Boğa gibi koşuyoruz

Bu arada kimse yokki benim çekirdeğime şeftale olup doldursun

onun yerine biri varolmuş alete benzer ve yemişim hayatta, çok acıyor çok

Öyle ki hayat çölün’de koşup bağırasım var: BENDE, BİZDE VARIZ

hayır koşmalıyım!

sadece bir kelime söyleyeyim ki ben

hayır koşmalıyım!

koşmalıyım koşmalı ve söylemeliyim ki

varolanların çoğundan üstünsün bir varlıksın

biz hayattan, biz biz’den, alet yemişiz.