Kadın ve Adam Beklerken
Uzaklarda
başka şehirlerde kocaman parlak gözlü sıcacık genç bir kız vardı
genç bir kızın uçarı gülümseyişlerine gizlenmiş gerçek bir kadın
‘Kadınım benim’ diyemezdi adam
Uzaklarda bir ses
bir şiir
bir imgeydi kadın için olsa olsa
Ayrılık da sevdaya dahilse
onlar ayrılıkla başlamışlardı
belki de aşka
Çünkü bilinmez ki aşkın ne olduğu
bilinen şeyler gibi kaybedemez ya büyüsünü
Evet, yalnız bir adam vardı
odasında dünyasıyla baş başa
yalnızlığı bensizliğine dönüştü dönüşecek
Adam dedimse
bazen hayalleriyle avunan
bazen de avunmaktan bıkıp
her şeyini sokaklara fırlatmayı içinden geçiren huysuz bir çocuk
her şeyini dedimse
birkaç gazoz kapağı altı üstü
Ve bir kız vardı
demiştim ya
bir kız ki ister ama yapamaz
hisseder ama söyleyemez bazen
Ne diyordum
Bir kız vardı bir de adam
Kız hayallerini kaybetmemek için yaşardı
adamsa tükenecekse umutları hemen tükensin diye
Bekliyorlardı
Beklemek kadının hayallerini sürdürmesi
Adamınsa bir umut daha için zarını atamamasıydı
Kadın
“kadın” mı demeye başladım?
Neyse işte kadın,
Kadın kadındı işte
adamın doğmasını beklediği ufkun arkasına saklanmış bir güneş
Adam da adamdı
ancak güneşin aydınlatabileceği zifiri bir karanlık
Adam karanlıktı
bekledikçe koyulaşan bir karanlık
kadınsa ufkun ardında
kararsız bir ışık
Karanlık beklemekten usanır mı
Peki, güneş doğmamaktan?
Bilmiyorum
Ben de kimsem sanki
Barış Kahraman
25.12.2016
