Öncelikle belirtmek isterim ki bu kitap elinize aldığınızda şöyle bir durup düşüneceğiniz ve sonra okuyacağınız türden değil! Evet, tam olarak demek istediğim; düşünmeyin… Fırat Budacı’nın da dediği gibi Kendimi Durduracak Değilim diyerek açın sayfalarınızı, koyulun okumaya…
Öncelikle, belki-bir ihtimal, aramızda Fırat Budacı’yı tanımayan arkadaşlarımız vardır diye kısaca kendisinden bahsetmek istiyorum. Budacı, diş hekimliği mesleğinin yanı sıra çocukluk arkadaşları Yiğit Özgür ve Uğur Gürsoy ile birlikte 2007 yılından itibaren “Uykusuz” mizah dergisinde yazılarını “Kendimi Durduracak Değilim” adı altında paylaşmaktadır. Yazılara duyulan ilginin yoğunluğundan ve sanıyorum ki bütünselliğe de verdiği önemden dolayı olacak, yazılarını aynı isimle kitap olarak yayınlamış, çok da iyi yapmış.
Kendimi Durduracak Değilim, kısa hikayelerden oluşan çok eğlenceli bir kitap. Kendi adıma belirtmek isterim ki, bu tarz öykülerden oluşan kitaplara bayılıyorum. Bir nevi yazarın özgür ruhunun yansıması oluyor. Seni kendi düşünce dünyasının sırasına bağlı kılmıyor, yahut “Hoşuna gitmedi mi abi, geç hikayeyi.” diyor resmen. Neyse siz bana bakmayın, şimdi oturup şu köşede olay bütünlüğünü derinlemesine yaşatan Hugo’dan bahsedecek olsak saatlerce konuşurum…
Hikayeler baş kahramanımızın etrafında olup bitenleri sade, fakat özgün felsefesi olan bir mizahla anlatmasından oluşuyor. Kitap özünde ergenlik yıllarından gençlik yıllarına ve ardından devam eden yaşlanma sürecindeki duygu değişimlerine dayanıyor. Birçoğumuzun yaşadığı duyguların eğlenceli bir dille anlatılması ise kişinin çeşitli noktalarda kendinden parçaları bulmasını sağlıyor. İnanıyorum ki okurken “Evet ya, bende böyle yapmıştım…” diyerek kahkahalar atacaksınız. Ya da kendine gülemeyen, eleştiremeyen bir yapınız varsa “Bu ne böyle, düşünce mi, kitap mı, ne bu?” diye söylenecek olabilirsiniz…
Olayları göründüğü gibi değil de gördüğü gibi anlatıyor yazar. Açıkçası, oldukça samimi ve gerçek bir bakış açısı var. Ortamlara göre şekillenen insan yapısından bahsediyor, sonra “Kendin gibi ol!” diye bağırıp duranlara sesleniyor… Kendin kısmını bir nebze anladık da gibi’si ne arkadaş? diye soruyor. Etnik bir mağazaya girdiğinde kendini kaybedenlere, af edersiniz bulanlara, sabunluk olarak kullanılan Buddha heykeliyle sesleniyor. Eğer lavabonuzda Buddha heykeli göbeğinde sabun yoksa auranız parlaklığını yitirebilir…
Yahut tartışma sonucu “kızmayan ama kırılan” dostlarımızı inceliyor. Kızmadın, çünkü öküz değilsin, çubuk krakersin kırılırsın yorumunu eklemeyi de unutmuyor… Yüz yüze gelmesek de telefonda yaşadığımız sevgiyi şu sözlerle anlatıyor yazar;
“Telefonlarda dalga dalga yayılan sevgiye her yerde rastlıyoruz. O gün bulunduğum mekanda farklı masalarda yapılan telefon görüşmelerinde dört adet canım, iki adet aşkım, iki adet kuşum karşıdaki insanlara bir samimiyet tonlamasıyla gönderildi. Sadece İstanbul’daki bir kafede canlar aşklar kuşlar havada uçuştuğuna göre ülke genelinde korkunç bir sevgi sarfiyatı olmalıydı. Ben de az önce telefonda arkadaşımın canı olmuştum.”
Bireyin toplum içerisindeki yalnızlığını konu alan Kendimi Durduracak Değilim’i okudukça kahkahalara boğuldum. Hatta aranızda kitap okumayı havalı bulan, bu nedenle toplum içerisinde okumaya özen gösterenler varsa bu kitabı yalnız okumalarını tavsiye ederim. Eminim ki kendinizi tutamayacak, kahkahalar atacaksınız. Aman deyim, tüm havanız yerle bir olmasın!
Eğlendim, fakat okudukça yalnızlığı da hissettim. Teşekkür ederim Fırat Budacı, her sayfada hayata bir adım daha atılmasına sebep olduğun için.
Unutmadan; öyküler, felsefe, yorumlar muhteşem… Fakat edebiyatıyla da bütünlüğü devam ettirmiş olması kitabın asıl başarısıdır.
Keyifli okumalar…
