Mutluymuşum.
Bu gün pazartesi ve ben pazartesine bağlanan o bütün gece uykumun içine edilmesi ile güne uyanma şerefine erdim.
Bekliyorsunuz ki bu kızcağız sinirli olsun,somurta dursun,uyuklasın efendime söyleyeyim çirkefleşsin dimi?
Hahahahha yok cınım 🙂
Mutluymuşum.
Çok zaman oldu bu bendeki beni kaybedeli.Felaket tellalı kesilmişti bir tarafım,bir tarafımda monotonluk içinde heyecan arar olmuştu.
Ama ne heyecan !
Koca İstanbul trafiğinde mahsur kal,başka bir gün yağmura yakalan ıslan sonra da bindiğin otobüsteki şofööööör klimayı dayasın sana, sonra eğlenmek için gittiğin mekanda telefonunu çaldır,sonra karakollarda sürün gece gece ve baş komiser ile de zıtlaş.
Bu sadece bazı şeylerin giriş bölümü,gelişmeleri anlatsam buradan bize köye – Ağrı’ya- yol olur. Ama olsun.
Mutluymuşum.
Sonucu güzel oldu çünkü.Bölük pörçük bir gecenin sabahına gülerek uyanabiliyorsam vardır bir hikmet.
O hikmeti de fazla sorgulamıyorum.
Çünkü;
MUTLUYMUŞUM.
DİP NOT: “The Avener – To Let Myself Go ft. Ane Brun ” bu şarkıda benden size gelsin. Tamam mutluyuz,içimiz kıpır kıpır ama azıcık içimizdeki o eşek sıpasını da bir dizginleyelim dimi ?
