Şiir evsiz bir adamdır kim takılır da gider peşinden
Bir şiirin peşine takılıp gitti adam
kimse görmedi
oturmuş kahve içerken bir şiire daldı
ne şiiri anladı
ne neden daldı onu anladı
deniz bir bardak tuzlu su
‘masa da masa oldu’
bir şiire daldı adam
kimsenin duymadığı bir sesi duyar gibi
ama ne diyordu anlamadı
Durakta bekledi ama dolmuşa binmedi adam
sayıklayarak geçen bir evsizin peşine takıldı
sanki cevaplar ondaydı
peşinden yürüdü yürüdü de
bütün şehri dolanıp durdular da
yine aynı durakta buldu kendini adam
Ne sayıkladıklarından bir şey anladı
Ne yürüdükleri yolu tanıdı
Hiç anlamadı
ne demeye yazılmıştı bu şiir
aklına bir çivi gibi kazındı da
pantolonu yırtık üşüyen bir evsizin peşine takıldı.
Hiç anlamadı
Ne sayıklıyordu o adam
dinledi dinledi de bir şey anlamadı
Ama anladı ki bir daha evine varamayacaktı
Bir daha asla evine varamayacaktı
Bir şiirin bir de evsiz bir adamın peşine takılıp gitti o adam
Barış Kahraman
