“(…) Suç ve Ceza’nın konusunu bir gazete haberinden almasına, yani bu öğrenci cinayetinin gerçek olmasına rağmen, okurlar ve diğer yazarlar, nihilizmin insanı sürükleyeceği noktaları göstererek geleceği haber veren bu dehayı ‘aşırı’ buluyorlardı. (…)
(…)
Yeraltından Notlar kitabının ilk cümlesindeki gibi ‘hasta bir adam’dı o. Baba kompleksi, gizli Petraşevski grubuna katıldığı için idam mangasının karşısına çıkarılması, son anda Çar tarafından bağışlanarak Sibirya sürgününe gönderilmesi, orada yaşadığı ve bugün Ölüler Evinden Anılar’ı okuduğumuz zaman içimizi titreten acılar, onu ömür boyu kıvrandıran sara hastalığı, mutsuz evliliği, parasızlığı, kumar tutkusu, alacaklılarının şikayetiyle hapse girip çıkması, bu duyarlı yüreği çok hırpaladı, zaman zaman sağlıklı düşünme yetisini bile zedeledi ama onu asıl büyük kılan özelliğe hiç dokunamadı. O büyük yaratıcı, insan ruhundaki karanlığa bakma cesaretini göstererek insanlık hallerinin keskin bir gözlemcisi oldu, hepimizin içinde bir köşede uyuyan Raskolnikov’ları, Karamazov’ları ortaya çıkardı.
(…) Savrulan bir toplumdaki bireylerin iç dünyalarına en çok yaklaşabilen yazardır Dostoyevski. (…)”
Suç ve Ceza Üzerine, Zülfü Livaneli, Tuhaf 18
