Kurmaca
önce
filmler yaptılar hayatlara benzeyen
ve
insanlar filmlere o kadar daldılar ki
unuttular filmlerin onların hayatlarının kopyası olduğunu…
tabi iyi ve kötü filmler de oldu
zaman içinde…
sonra
insanlar,
kötü filmlerdeki kötü hikayelere öykündüler
zamanla…
ve bir gün her şey bir film sahnesine dönüştü onlar için
hayatlar(ı) da dahil…
doğal olan ne varsa “aynı filmlerdekine döndü…”
tespit üstüne tespitler…
ooo çok mutluydular tıpkı filmlerde ki gibi…
öyle ki bazı vicdan denen soyut uzuvdan müzdarip
filmciler bıraktılar film çekmeyi hayat en az filmlerdeki kadar
kurmacanın sınırlarını zorlayacak bir gerçeklikle tezahür ediyor kendini…
ve sonuç
bir kopya nasıl olurda
dönüp dolaşıp aslına referans olur?
hayatlar, mezatlar birbirine tezatlar..
….
Yazıyı gönderen: WENDA
Kendisine teşekkür ediyoruz, Yeni yazılarını bekliyoruz..
