Anasayfa > Gümüş Diş > Hedef “Varmak” Değil

Hedef “Varmak” Değil

Varoluş,

Dünyamız eğlenceli bir yolculuktur. Hiç bir yere gitmiyor aslında, gerekçeleri yok. Bitirmek için bir hedefi yok. Seyahet ettiğimiz’de genelde bir hedefimiz olur, bir noktaya ulaşmak isteriz, ama müzik dinlediğimizde öyle değil dimi? Müziğin sonu bizim hedefimiz olamaz, çünkü müzik bir sanat eseri olarak aslında eğlenceli birşey. Piyano’yu “çalıyor” deriz, çalmak eğlenceli bir iş. piyano çalındığında kimse zevk almak için sonunu beklemez. Hedef o beste’nin bitmesi değil. başlangıç ve bitişinde değil ortasında zevk alırız. Eğer öyle olmasaydı o zaman kim daha hızlı çalıp daha hızlı bitirirse daha iyi bir sanatçı olurdu. Dans etmek’te onun gibi, kimse dansın sonunu hedef alarak salonun şu noktasına gelmeyi hedef almaz. Müzik ile eğlenip ve hareket eder insan.

Ama biz hayatı öyle göremiyoruz çünkü eğitim sistemimiz bizi böyle eğitmiş. Bizim öyle bir okul sistemimiz var ki bunun tam tersini bize öğretiyor. Herkes not ve puan peşin’de, aslında çocukları sanki bir koridora koyup pıs pıs ederek kedi gibi çağırıyoruz, ana okula giriyororuz bitirince harika birşey oluyor dimi? ilk okula başlıyoruz, sonra ikinci ve öylece devam ediyor, orta okul, sonra lise, onuda bitirip eh sonunda üniversiteye girdik. şimdi onu bitirmeye çalışıyoruz. oda bitti mi? evet şimdi iş hayatı ve emeklilik için çabalayalım, neden? çünkü daha iyi bir yaşam için bazı şirketler bizi sigorta altına alıyor.

Hadi geliyor artık az kaldı, o güzel hayata az daha var belki bir kaç sene daha.. durmadan devam etmeliyim yoksa başarısız olurum. Bir gün uyanıyorsun ve 40 yaşındasın evet 40! vardım sanki diyorsun.. başarılı günüme varmışım heralde, ama sanki çok da fark etmedi, hislerim aynı ve birşeyler eksik.

Emeklilik için yaşayanlara bir bak yaş 65 olmuş, hep biriktirdiler istediklerine de vardılar sayılır. peki ya şimdi? herangi birşey için enerjileri kalmış mı? Gençliklerini emeklilik için harcadılar şimdi emekliliklerini ne için harcasınlar?

Öylece kendimizi kandırmış oluruz. çünkü hayatın sonunda bir hedefi olan Hac seferi gibi düşünmüş oluyoruz. hedefimiz sonuna varmak olur, ne olursa olsun.. ölüm sonrası cennet bile olmuş olabilir bu hedef.

Böylece ana fikri unutmuş oluyoruz ki hayat aslında müzik ve dans gibi olmalıydı. Sonu hedef değil devamıca yaşamalı ve dans etmeliydik.

 

3 thoughts on “Hedef “Varmak” Değil

  1. Merhaba,
    Kendimizi hep “başka zaman yaşamak” üzerine eğitiyoruz. Önce işimi bitireyim, sonra resim yaparım…
    Önce yemek yapayım, sonra yazmaya otururum… Bu yeni bardakları misafir gelince kullanalım… En güzel masa örtüsünü bayramda sereriz… Ve tabii dediğiniz gibi, şimdi ilk eğitim, sonra ortaokul, sonra lise, hadi bugün, yok yarın olsun diyerek geçiyor zaman. Farkında olmadan teğet geçiyoruz bazı güzelliklerin yanından. Sonra yaşayamadan öylece kala kalıyoruz. Bitap düşmüş, aciz.
    Ânı yaşayalım.
    Hayat çok kısa.
    Sevgiler,
    Peyman

  2. Söyledikleriniz çok güzel. Ama Malesef ki haklısınız. sadece bizim ülkeler’de değil hemen hemen tüm insanlar bizim gibiler ve yapmayanları da kınıyorlar, “Aa neden okumadın?, neden sabit bir işin yok neden sabit maaşın yok? sabırlı ol” 20 sene oku sonra 30 sene çalış, Eğer bende babam gibi memur olup emekli olacaksam onunla benim ne farkımız olurdu? hep beklemekle yaşanmaz.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.