“(…)
Güz biraz da bu: Yokluğun kolaylığı
Karşımızda boyuna dökülüyor
Bakarken hiç duymadan ölmüşüz!
(…)”
kır ve gök, Adil İzci, Komşu Yay., İstanbul, 2007, s. 14
“(…)
Ve yeryüzünü tanıdıkça insan
Düşler kurmaz eskisi gibi.’
(…)”
agy s. 34
“(…)
Aşkın epeyi yine susmaktı.”
agy s. 37
