Şair takdir görmek ve egosunu tatmin etmek için mi şiir yazar?
Yoksa şairin şiir yazma sebebi takdir görme isteği yani sadece basit bir ego tatmini midir? Eğer böyle bir sonuca varırsak şiir bütün kutsiyetini yitirecek ve ego tatmini yapılabilen eylem türlerinden biri olmaktan öte bir anlam taşımayacaktır. Tabiî ki çoğu şair okunmak ve beğenilmek en azından kendisini duyabilecek kulaklar tarafından işitilmek ister. Mesela Lautreamont da yayıncısına yazdığı mektuplardan birinde “bir kez tanınınca gerisi kolay” derken aslında daha çok okura ulaşmanın derdindedir; yoksa hakiki bir şairin şiir yazma sebebi sadece basit bir meşhur olma isteği ya da şahsi tatmin olmasa gerektir. Bence bu olsa olsa şairlerin karanlık yanı olabilir sadece ama asla şiir yazmanın en azından tek ya da en güçlü sebebi olamaz. Lautreamont ün arayan şairin bu karanlık yanını Pascal’ın bir sözünü tersine çevirerek şöyle ifade eder: “Özellikle şairler! Ünü göz önünde bulundurarak yazanlar, iyi yazan yazar ününü isterler. Onu okuyanlar, onun okuru olmanın övüncesini isterler. Aynı şekilde böbürlenecek, onu okuyacak olanlar.” Nobel ödüllü Rus şair Pasternak da rahatsızdır bu anlayıştan; çünkü ona göre de ün kazanmak, meşhur olmak değildir şairin amacı ki şu dizelerle itiraz eder bu anlayışa:
Güzel değil ün sahibi olmak./ Kişiyi yücelere ulaştırmıyor bu./Arşivler tutmaya gerek yok,/ Üzerine titremeye el yazılarının./ / Özünden vermektir yaratmanın ereği,/ Ses getirmek değil, değil başarı./ Utanç vericidir bir anlama gelmiyorken/ Düşmek kamunun diline bir mesel gibi.
O yüzden bu önemli soruya tatmin edici bir cevap bulmaya mecburuz. Aksi halde bütün sanat etkinliklerinin sanatçının büyük egosundan kaynaklandığını kabul etmiş oluruz.
