Tasos Leivaditis, If you want to call yourself a Human
If you want to call yourself a Human,
you will never stop fighting for peace and justice.
You will go on the streets, you will scream, your lips will bleed from the screams,
your face will bleed from the bullets but no step back.
Every scream is a stone on the windows of the war pigs
every gesture is like you demolish injustice.
And be careful: don’t you ever lose your mind.
Think a bit of your childhood and you’ll let a thousand children
minced while playing unsuspected in the towns
if you look at the sunset even for a single moment
tomorrow people will be dying in the night of war
if you, just for a moment, stop to dream
a million human dreams will become ashes under the shellbombs.
You do not have time,
you do not have time for yourself,
if you want to call yourself a Human.
If you want to call yourself a Human,
it will be necessary to be able to die one, whichever, morning.
At night in isolation, you will write a big sweet letter to your mother,
you will write the date on the wall, your initials and one word:
Peace – like you have written the story of your life.
To be able to die one, whichever, morning,
to be able to stand in front of the six rifles
like you stood in front of the whole future.
To be able, above the burst that kills you,
to hear the millions of simple people who, singing, fight for peace.
***************
تاسوس لیوادیتیس
اگر میخواهی خودت را انسان بنامی,
هرگز از مبارزه برای صلح و عدالت باز نخواهی ایستاد.
به خیابان‌ها خواهی رفت، فریاد خواهی زد، لبهایت بخاطر فریادها خونی خواهد شد,
صورتت با گلوله‌ها قرمز خواهد شد. عقب نشینی، هرگز.
هر فریاد سنگیست بر شیشه‌های خوکهای جنگی.
هر حرکتت به مانند تخریب بی عدالتیست.
و مراقب باش، که دیوانه نشوی.
کمی به کودکیت بیندیش، این باعث خواهد شد که به هزاران کودک اجازه دویدن و بازی در شهرها را بدهی.
حتی اگر برای یک لحظه به طلوع آفتاب بنگری,
شامگاه فردا انسانها در جنگ خواهند مرد.
حتی اگر برای یک لحظه از آرزو داشتن دست بکشی،
آرزوهای ملیونها انسان به خاکستر زیر خمپاره تبدیل خواهد شد.
تو وقت نداری،
تو زمان برای خودت نداری.
اگر میخواهی خودت را انسان بنامی.
اگر میخواهی خودت را انسان بنامی.
ضروري خواهد بود که توانایی مردن در بامداد هر روزی را داشته باشی.
شب هنگام در انفرادی برای مادرت نامه خواهی نوشت.
بر روی دیوار تاریخ را هک خواهی کرد با حرف اول اسمت و یک کلمه:
صلح، بمانند نوشتن داستان زندگیت.
توانایی مردن در بامداد هر روزی.
توانایی ایستادن در برابر شش تفنگ اعدام
همانطور که در برابر آینده ایستادی.
توانایی شنیدن صدا، بالاتر از صدای شلیکهای پشت سر همی که تو را میکشد، صدای مردم عادی که می‌خوانند، برای صلح میجنگیم.
