“(…)
yüzüne yaban gözler yerleşiyor yeniden
ağır ağır tarıyor sokakları
balıkların ağı hüzünlü
sahaflarda dokunaklı kitaplar
çocuklar
ensiz sohbetlerle büyüyor
düz ekranlarda
(…)”
Yer Yatağı, Aynur Uluç, Kibele Yay., İstanbul, 2015, s. 17
“(…)
bir şiir yazılabilir şimdi
içi dışını aşan
çerçevesi kırık bir şiir
(…)
ahhh
şair olmak vardı…”
agy s. 33
“(…)
itaatkar değil sahici olmalısın
zor kıyıda durmalısın uçuruma bak
(…)”
agy s. 34
“(…)
unuturuz unuttuğumuzu geçerken kendimizden
unuturuz mezalimi unuturuz kıyama kıyam
(…)”
agy s. 50
“(…)
oysa ne kadar güzeldi deniz
ne kadar güzel rüzgar
neden kefeler hep kan içinde”
agy s. 54
“(…)
şu anda an’ı büyütüyorum, şuramda
(…)”
agy s. 59
“(…)
koridorlarımızda aklımızın
en derin kıvrımlrında
kuytularında
ipe sapa gelmez düşüncelerin
cirit attığı şeytanın bahçesinde
sorabilir miyiz en manasız sözlere
yepyeni bir lugat kurabilir miyiz
seslenmemiş düşlerden
gülüşlerden yeniden
yeniden yağıp
alevin kubbesinde koşabilir miyiz
(…)”
agy s. 113
