“(…) Arthur Mizener, Eliot’un 1947’de, “Ben ‘Çorak Ülke’yi , kısacası, kendi duygularımı yatıştırmak için yazdım,” deyişini ansıtarak, bu şiirin büyüklüğüne , çağın her bakımdan özüne inilerek ve çağın niteliği kavranarak ulaşıldığını söyler. Ona göre, Amerikan yaşantısının temel özelliğinden dolayı Eliot’un dünyasında düşünler ile gerçeklik arasındaki uçurum genişledi. Duyarlığı ise, gittikçe karmaşıklaşan
Devamı
“(…) Şiir benim açımdan bir dünya görüşü, hakikatle olan ilişkimin özel bir biçimidir. Bu açıdan bakıldığında, şiir, insanlara bütün hayatı boyunca eşlik eden felsefedir. (…) (…) Çehresi, sonsuz bir sevgiyle bağlandığı Rus doğasına giderek benzeyen Michail Prişvin’i (Michail Prişvin (1873-1954), özellikle Doğu betimlemeleriyle ünlü Rus hikayecisi ve şairi.) Ya da, Mandelstam’ı, Pasternak’ı,
Devamı
“(…) Her iki alanda da ortak olan, insanın yanıldığı, yanılgılarından da ders çıkarabildiğidir. Popper, insanın yanılgılarından ders çıkarmaya istekli olmasına, yanılgılar aramasına “ussal tutum” adını verir. Eleştirel olmak, başka bir deyişle ussal olmak Popper’in felsefesinin temelidir. (…) (…) (…) “Mantıksal çözümleme” Viyana Çevresi’ni eski olguculardan ayıran noktalardan biridir. Diğer bir noktaysa, Viyana Çevresi’nin
Devamı
“(…) HUME herşeyden önce Metafiziğin bir tek ama önemli bir kavramından, yani n e d e n ve e t k i n i n b a ğ l a n t ı l ı l ı ğ ı kavramından (dolayısıyla buııun sonucu olarak ortaya çıkan kuvvet ve eylem gibi kavramları
Devamı
Dönüşen bir şair Lautreamont ve şiir Bu dönüşümün belki de en çarpıcı örneği İsidore Ducasse’tır. Ducasse, Şarkılar’ı yazarken iki ayrı kişiye dönüşecektir: Hem şair Laetreamont’a hem de şiirin anti kahramanı Maldoror’a. Sonra Poesies’i yazarken tekrar Ducasse’a olacaktır; ama bu poetika yazarı Ducasse Şarkılar’ı yazmadan önceki Ducasse değildir artık. Peki kimdir Ducasse?
Devamı
Şiir yazmak şairin varoluşunun özü müdür? Burada esas sorumuza tekrar dönelim: Kimdir bu şair ve neden şiir yazar; yada neden sadece estetik yaşantıyla ;varlık ve ben’in varoluşuyla bir olmakla yetinmez de bu yaşantıyı de şiir olarak dışavurma gereği duyar? Bu soruların cevabı şairin özünde gizlidir. O şiir yazmadan duramayandır. Bir garip yolcu
Devamı
Herkes tapacak bir şey arar. Çünkü bilir kendi zayıflıklarını; bir tapınç nesnesi olmadığını. Tanrıya tapınılır, babalara, kadınlara… Ve herkes tapındığından bir şeyler ister. Oysa tapınılanın bir şeyler isteyebileceği kimse yoktur. Oğulluktan çoktan çıkmış bir babaya babalık yapacak kimse yoktur. Bu yüzden oğul bilmez ama çoğu zaman zavallı ve çaresiz bir
Devamı
“(…) ‘Onunla hiç konuşulmaz zaten hemen insanın üzerine gelir ,’ dersin hep, oysa o kişinin aslında üzerine geldiği yoktur, sen kişiyi meseleyle karıştırıyorsun; senin üzerine gelen meseledir ve kişiyi dinlemeden meseleyi derhal bir karara bağlarsın; ondan sonra sana söylenenler, seni ancak daha çok sinirlendirir, asla ikna etmez. (…) Sakin bir ilişkinin
Devamı
Düzyazınsal dünyaya karşı şiirsel söylem Uğur’un da dediği gibi “sözü kışkırtıcı kılmanın bazen uyarıcı olduğu, düşüncenin sınırlarını çatlattığı, kalıplaşmış algılayışları yerinden oynattığı da bir gerçeklik değil midir?” Gerçekten de şiir varlığın yapay kurgulanışının temelindeki mantığa karşı olduğu için “dilin … (verili anlam) dünyasına saldırı ile başlar” Çünkü dil, ticari ve bürokratik
Devamı
